Siyah Zülfün Gece Olmuş

Gece, âşıkların elbisesidir. “Sizin için geceyi bir örtü kıldım” demiştir geceyi var eden. Gece, bir sükûn ortamıdır; oluşun ve erişin mayalandığı. Gece, düşüncekürün mânâya kanadını açan bir rûhânî sofradır. Bir âyettir gece, okumasını bilene; sessizlik kalbinin atışlarını zikrin nefesiyle tutuşturana. Gece, doğuşuna bir hazırlıktır. Bu nedenle “gece”ye yemin edilmiştir. “On gece”yi bürüyenlere, bu gecelerde yürüyenlere/yükselenlere sonunda âriflik bahşedilmiştir. Bayramı görenler/yaşayanlar, gecenin mahremidirler. Gece, gaybin anahtarıdır. Gecenin halvetilerinde bir deryadır. Bu deryanın gavvâsları, el değmemiş güzel inci ve ticari çıkartırlar bu sahilsiz ummandan. Gece Leylâ'dır; Mecnûn'lara yol açan. Leyl'i, Leylâ yapan, sevgili yapan, başarıya koşan, aklı çelen dalga dalga siyah zülüflerdir. Gece, âşıkların Kâbe'sidir. Burada kılınan bir namaz, bin namaza/aya bedeldir. Gece, vuslat sarayıdır, birlik mekânıdır. geceleri uykuyla kesintiye uğrar! Bil ki; Büyük oluşumların rüyâları, uzun süreler durmasını bilenlerin dünyalarına doğar. Siyah zülfünün aşığıyım ey nazlı gece! Sürekli kıyamdayım ey gece için bir râyihanı duyabilmek! Elif'ten vav'a, vav'dannûn'a şekilden şekildeyim. Duracağımı/durulacağımı sanma ey gece! Hangi ummana varmadan durmuş, hangi pervâne ateşe düşmeden rahat bir şekilde muhafaza ediliyor? Siyah duvağını kaldırmadan, cemâlini göstermeden, “KābeKavseyn” kaşlarına sürmeden feryadımı/niyâzımı keseceğimi sanma! Gündüzün esaretinden sükûnunun/siyahlığının özgürlüğüne sığınmışım ey gece! Ya tüm paketlerini sustur beni, ya da sessizliğini sonuna kadar aç! Tanıtım Metni