Sokak Nöbetçileri 2

“Ama hep aynı oluyorsun.Çocukluğuna.Senin affettiğin değil, seni hiç affetmeyen çocukluğuna.” Sokak Nöbetçileri'nin ajan olarak gönderdiği Helin Aktan, karşısında bir aile bulmuştur ve o aile de bir ferdi olmak üzeredir ama kendisini bir köprünün ortasında hissetmeye başlamıştır. Köprünün bir tarafında merhameti, sevgisi ve kurtuluşu vardır; diğer tarafların geçmişi, korkuları ve gerçek ailesi. O köprünün ortasında durmaya devam ederken sırlar yavaş yavaş ortaya çıkıyor, hiç kimsenin görünmediği gibi olmadığı da fark var. Koza ve Sokak Nöbetçileri'nin arasındaki soğuk savaş sadece Helin'in yenildiği bir savaşa dönüşecektir çünkü bağlılığın yıkıcı hissini de tadacaktır. Mutlu Sarca, nasıl kıyametlerin içinde olursa olsun olayım sıkı sıkılaştırılmış neşeli tarafımdı. Işık Sarca, en büyük depremleri yaşadıktan sonra hayattan vazgeçen tarafımdı. Lâl Sarca, ruhen sırtına kırbaçlar boyunca devam ederken devam eden hırçın ve yaralı tarafımdı. Bartu Sarca, sonsuza dek yalnız kalacağına inanan ve elindeki vicdanından başka hiçbir duyguyu barındırmayan kimsesiz tarafımdı. Yankı Sarca, dostumu ve yolumu buldum ama hiçbir zaman aynaya baktım, kaybolmuş tarafımdı. Koza, izlediğimle ve çocukluğumla zorla itildiğim karanlık tarafımdı. Onlar Sokak Nöbetçileri'ydi; vücuttan bir parça vardı. Tanıtım Metni