Şölen

Ksenophon'un Şölen'i, Eski Hellen yaşantısının sosyokültürel bir kurumu olan sempozyumu bize anlatan iki önemli kaynaktan biridir. Şölenler, genç erkeğin aristokrat toplumun takdim edilmesi vesilesiyle düzenlendiği gibi, Ksenophon'un eserinde olduğu gibi, bir yarışmada kazanılan zaferin kutlaması olarak da buradaydı. Ksenophon'un Şölen'i iki ana konuyu işliyor. Katılımcıların neleri ile övündüklerini anlattıkları ilk özellikleri, zenginliği, zayıflığı, güzelliği ile övünenlerin yanında, Sokrates ise nüktedanlığını ortaya çıkarması diyaloğa rahat ve eğlenceli bir hava katar. Dansçı kız ile oğlana, kithara ile flüt çalanlara, soytarının gülünç sözlerine ve hareketlerine devam eden sayfalar da şölenin neşeli yanını öne çıkarır ve şölenlerin sadece ciddi kırılma tartışmalarından oluşmadığını ortaya çıkarır. Diyalogların sık sık kesilmesi, konuşanların şakalaşmaları zaman zaman gayri resmi bir atmosfer yaratır. Ksenophon'un yarattığı bu atmosferde, Platon'un aynı adını taşıyan diyaloğundan farklı olarak, hem Sokrates figürünü hem de şölen işlemini idealleştirmeden, daha prosedürlü bir şekilde her zaman sunar. Şölen'in ikinci konusuysa Eros'tur. Bu tema, bir bakım eserinin tamamında az ya da çok mevcut. Sokrates, konuşmasında farklılığa karşı aşka karşı ruh güzelliğine politik aşkı öne çıkartır. Ancak ikincinin insanı soylu ve iyi bir şekilde sürdürüldüğünü belirten şöleni herkesin bir tartışması ile taçlandırır. Bu kapsamda ele alınan, Ksenophon'un anlatımında şölenin eğlenceli havasının yanındaki kesintiler ve ciddi tartışmaların eksik olmadığı görülüyor. Tanıtım Metni