Son Emel (Günümüz Türkçesiyle)

Aman Yarabbi, Köprü, Köprü... Bunu şimdi anındabire ne kadar, ne kadar sevdi. O üzerinden binlerce defa geçmiş olduğun yer; bu serileşmiş, hayatındaki hayatıyla, elinin düzelmesinin bile acının şu şekilde oluşu orası; şimdi erişilemeyen bir saadet gibi uzak, sayısız ve temas sağlanamaz. "Son Emel'deki hikâyelerde Mehmet Rauf edebiyatının önde gelen unsurlarından kadın ve aşk hemen göze çarpar. Kadınlar ve erkekler arasındaki sohbetler, bu sohbetlerin kadınları, aşk, cinsellik ve evlilik üzerinde dönüşümü de onun edebiyatında çok rastlanan unsurlardandır. Özellikle bu kitapta Mehmet Rauf, son emeline doğru koşan, ruh hallerini için senfoniye bir yapı oluşturmuştur." Seval Şahin Tanıtım Metni