Son Küre

Ne kadar olmadığı bir şekilde oluşmuştu. Hiçbir ses yoktu, ortamda olduğu hissedilecek kadar bile. Yavaş yavaş geri dönmeye başladığında algılamıştı, az önce hiçbir hissinin yoktu. Belki de doğum durumunda bu yaşadığı deneyim. Yeniden mi doğuyordu acaba? Annesinin karnında mı? Bir şeyin karnında olduğu aslında ama birinin karnında olduğu nasıldı onu görüldüğü. Birazdan hayata kavuşacaktı, tüm hisleriyle beraber. Nefes alıyor, kalbi atıyordu. Şimdi de kulakların parçalarına yer veriliyor. Birisi yürüyordu ve bir kapı açıldı. Görmek istedi. Gözlerini açtı. Karşısında bir kadın vardı. Yüzü iyice inceledim. "Einar?" "Benim adım bu, bir hayatım vardı." diye düşündü.Bizler, insanlık olarak belirli bir düzeyde tıkandığımızı ve daha fazla ilerleyemediğimizi düşünüyoruz. Söyledikleri yalnızca teknolojik ilerleyiş olarak algılama lütfen, bunun yanında varlığımız da ilerleyemiyor. Duygularımız, algılarımız, düşünce biçimimiz... Yani benliğimiz tıkanmış durumda. Yavaşlamanın gelişmesinin giderek hızlanması bekleniyor. Özellikle bu yüzyılda bunu yoğunlaştırdık. Ancak yüzyılda, düzeyde düzeyde tıkanıp görüldü. Geçmişteki bilimlerden bundan çok daha uzun süreler boyunca hiç ilerleme kat edilmedi. Ancak bu yalnızca o dönem için kabul edilebilir bir durum. Çünkü o zaman halik bir öncekine kıyasla daha sık gelişmiş oluyordu. Burada önemli olan, attığımız gelişim adımlarının ilerlemesinin asla azalmaması. Şu anda insanların yaşadığı ise yavaşlama ile ifade edilemez, tamamen durmuş haldeyiz.Tanıtım Metni