Son Senfoni

Gustav Mahler, New York'tan Avrupa'ya giden bir geminin güvertesinde oturuyor. Dünyanın en ünlü, en büyük müzisyeni, ama vücudunun artık dünyanın ayrılmayacağı güçte değil, ağrıları onun yanında de güçlü şimdi. Mürettebat onun ellerinde devam ederken, o kendini bir ömrünün anılarına teslim ediyor: Son yıllarda kalanlar, dağlardaki yazlar, hayaline düşen kızı Maria'nın ölümü, New York Filarmoni macerası, onu bekleyen diğer kızı Anna, besteleri, hastalıkları, onu çılgına çeviren parlak aşkı Alma... Herkes, her şey -hem burada, ama gerçekte bir o kadar da kalıcı: Bu onun son yolculuğu. Son Senfoni, geçmişiyle yüzleşen genç bir sanatçının, kristal berraklığında dokunaklı fotoğrafı. “Onun özel bir üslubu var… Seethaler, cümleleri süsleyip püslemeden fazlalık gibi ne varsa soyup atıyor ve özü ortaya çıkarıyor.” ― Der Spiegel "Robert Seethaler, hayatın bir insandan talep ettiği ama büyük bir meziyetin hepsini tarif ediyor: İnsanoğlu önüne bakarken bugünü yaşarken, dün ise kasvetli olarak algılar. Ama geriye baktığında gerçekte ne çok güzel anlar da olduğunu fark eder. İşte bu yerde o anları daha yaşamamış olmayı duymaya başlar -yani kendi yasını." ― WDR "Son Senfoni, Seethaler'in son iki kitabını, Bir Ömür ve Toprak'ı ölüm üzerine yazılan bir edebiyat zaferi üçlemesi mertebesine yükseltiliyor. Çok satanlar listesinde yerinin tartışılmaz. ötesinde edebî değeriyle gurur duyulacak bir bestseller olarak." - Frankfurter Allgemeine “Bir veda senfonisi.” ― Süddeutsche ZeitungTanıtım Metni