Söylenmemiş Son Söz

YALNIZLIK, AYNI ZAMANDA ÖZGÜRLÜĞÜN DE OLDUĞU YERDİR. BAŞKA BİR DEYİŞLE, ÖZGÜRLÜĞÜN BEDELİDİR. Dişilik ve onun yakıcı enerjisi; Ve bu güçle kendi cenaze törenlerinde söz alarak, tutkuyla ve tarihin onları marjinalleştirmesine yeten öfkeyle, suçlamalarla dolu bir veda konuşması yapan kadınlar... Concita De Gregorio'nun Dora Maar gibi çocukken ya da Amelia Rosselli gibi ergenken yüz geldiğinde veya büyüdüğünde tanıdığından tanıdığı ve daha sonra başka yerde istediğin kadınlar: Carol Rama, Nise da Silveira, Vivian Maier, Silvina Ocampo, Maria Lai, Lisetta Carmi ve daha birçokları. Hepsi böyle değiller, hatta çoğu zaman çıkmaz sokaklarda kaldılar, yasaklandılar, dışlandılar, geride kaldılar. Zamana, geleneklere, halka göre önde oldukları için, erkek egemen dünyanın gözünde bir kara leke haline geldiler. Ve şimdi onu biri bize veda ederken gerçeği iletmek için uzaktan kalkıyor. Herhangi bir erkeğin “bir şeyleri”, birleştirilmeye mahkûm edilen kadınlar bu sayfalarda saklandıkları gölgelerden ayrılan seslerini geri kazanıyorlar. Tanıtım Metni