Söylenmemiş Sözler

Üzüm ve zeytinin, yağ, bal ve şarap küplerinin, kadırgaların, binbir şifalı otun en eski vatanı Urla. Dünyanın zalimliği ve insanın vahşiliğinden şüphesi olmayanlar, dünyanın güzelliğine ve insanın iyiliğine inandıran bir yerde bulunuyorlar. Bir zamanların efsane gazetecisi, dünya küskün Oktay Onur Yortan'ın ise çocukluğunun huzurlu bahçesi. Dünyadaki değer yitimine isyan edip tüm kariyerinden ve hayatın yüklerinden vazgeçip sığındığı liman. Kaçıp geldiği geçmişinden ve eski güzel günlerin anısından saklandığı eski aşkın Filiz Canan şimdi değerini bilmemiş, kaçırılmış bir mutluluk fırsatı artık.Söylenememiş sözlerin altında kalan koca bir ömürde ikisi de birbirinin hikâyesini yarım bıraktı. Ama okumaları ve bitişleri gereken asıl hikaye, Urla'daki o evin fotoğraflarından devam eden, sevgiyi bir yaşam direnişi olarak kucaklayan ve sıradanlığıyla bir hayat kahramanı olan Nona'ya ait. Nona'nın yaşadığı yüzyılın sonlarına yetişen Kerem ve Zeynep'in de dahil olduğu 48 günlük maceraya sığan bir asırlık ömründe, Nona sadece onlara değil, bu yüzyılın tüm insanlara sesleniyor:“Acı söylenirn taş, insan söylenirn su gibidir. Taşın üstünden kayar gider, ortada karışır.Taşa her vurduğunda acı canın.Ama toprakla buluştukça acın.Acıdan sonra bir bak burada ki o toprakta ne, ne hayatlar dirilmiştir. su deyip geçme o su, taşı bile aşındırıp yıpratır.”Peki ya Oktay Bey? Karşısında oturan iki gence bütün kalbiyle, “Ölmekten değil yaşamaktan korkmamaktır kahramanlık,” derken haklı mı?Tanıtım Metni