Söz Sandığım

Kelimelerle birleşip dağılıyor. Gözlerimize baktığımızda, elimizden geleni yapıyor, yakamızdan çekiştiriyor ve saçımızı okşuyor her biri. Tok bir sesten yayılıyor sözler yuvarlaka. Birleşip sakince parçaları bütünlüyorlar. Daha sonra birbirine bağlı tren rayları. Merve Koçak Kurt, Söz Sandığım ile tekrar merhaba diyor okura. İşaretparmağını göğsüne saklama içerisini işaret ediyor. Şiirsel söyleyişi ve özenli kurgusuyla farklı bir bakış açısı vadediyor Söz Sandığım. "Sanki bir uçurumun kenarındayım. Oysa daha az önce sokakları adımlıyor, aralara dalıyordum. Adlarını öğrenmesem olmaz; 'Ayarcıbaşı Sokak', 'Müneccimbaşı Sokak', 'Nevcihan Sokak', 'Hacıbakkal Sokak'... acaba hangi sokakta yaşamıştı? yokuşlu koridorda sarılmış yanındakine? 'Beni çok sev...' ona da mı gelmişti? 'Kadınım...' demiş miydi?” Tanıtım Metni