Sufilerde Bir Nefes Terbiye Yöntemi Olarak Açlık

“Yemek ile dolu bir mideye hikmet yerleşmez.” “Bu marifete nasıl eriştin?” diye soru değişir Bayezid Bistâmî “Aç bir karın ve açık bir beden ile” diye cevap verir. Açıklık, ilk dönemlerden itibaren tasavvufta marifete erişilen bir yöntem olmuştur. Bir tarifeye göre tasavvuf, nefsin tüm hazlarını terketmektir. Dünyevi olanı İlahi olana ulaşmayı gaye edinen sufiler bu anlayış çerçevesinde “rağbet etmemek” anlamında ki zühdü hayatlarının her alanında uygulanmaya çalışılıyor; bu açıdan zühdü; kıyafette zühd, yeme-içmede zühd, alışverişte zühd, konuşmada, bakmada, işitmede zühd, özgürlükte zühd şeklinde bir bütün olarak benimsemişlerdi. Açlık da zahitliğin kurucu bir unsuru olarak ilk dönemden itibaren farklı şekillerde gerçekleştirilmektedir. Sufiler aç kalarak ahlaklanma ve ahlakla da marifetullaha kalanlar arasında kurdukları irtibat ile açlığı, tasavvufi eğitim sürecini hızlı bir şekilde yerleştirmişlerdir. Tanıtım Metni