Sürgün Öyküleri

İvan BUNİN [1870-1953], 20. asır Rus edebiyatının, Solomon Volkov'un ifadesiyle “Büyülü Koro”nun en önemli isimlerinden biri. 1933 yılında aldığı Nobel Edebiyat Ödülü'yle, bu prestijli ödüle layık görülen ilk Rus yazar. Bu kapsamda Rus edebiyatının öncüsü yazar ve şairlerden biri. Bunin, kuşağının pek çok değişim ismi gibi 20. yüzyıldaki çalkantılı politik konjonktürde saklanan durumda kaldı. İç savaş bölümündeki değişiklikten 1920'de ayrılıp Fransa'ya göç etti ve hayatları burada devam etti. Rusya'dan sürgün edilen ya da kaçmak zorunda kalan tüm aydınlar gibi o da kalan ömrüne sahip olduğu hasreti ele geçirdi. İlk dönemleri itibarıyla Lev Tolstoy'un tesirinde kalsa da, öykülerinde Anton Çehov'un etkisi daha belirgindir. Yaşamında hikayenin olduğu elem verici olaylar ve kişilerin eserlerindeki yansımalarından dolayı, edebiyat çevrelerinde “sonbahar, hüzün ve ölüm ozanı” olarak anıldı. Özellikle Fransa'da yaşadığı dönemde kaleme aldığı eserlerde ölüm ve yalnızlık temaları baskın bir şekilde hissedilir. *** “Sürgün Öyküleri” İvan Bunin'in Paris'te sürgün hayatı yaşadığı 1930'lu ve 1940'lı yıllarda kaleme aldığı öykülerinden derlenen bir seçki. Toplam 18 öyküden oluşan bu derleme, “Rus Yaşamı”na ustaca ayna tutuşu ve yurda özlem duygularıyla Türk okurunun karşısında.Tanıtım Metni