Tanrı Dağları'nın Gözyaşları

Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra Türkiye Diyanet Vakfı tarafından cami olarak görevlendirildiğim Ata yurtlarımızda (Türkistan Türk cumhuriyetlerinde) çeyrek asra yakın yıllar geçti. Cenabı Hakk'ın lütfu keremiyle yolumuz önce Azerbaycan'a sonra ata yurdumuz Uluğ Türkistan'a düştü. Birçok eşimizin dostumuzun teşvikleri ile gördüklerimizi, bağlantılarımızı yazmaya başladık. Bu coğrafyaya geldikten sonra en büyük heyecan kaynağımız her zaman Tanrı Dağları oldu. Çeyrek asra yakın bir geçmişteki bu coğrafyada yaşamasına rağmen, bazan eteklerinde, bazan dağlarında, bazan da zirvelerinde barındırdığı Tanrı Dağları bana hep heyecan verdi. Bu dağların ayrı bir özelliği, ayrı bir güzelliği var. Fakat Tanrı Dağları'nın şimdi başı hep dumanlı. Tanrı Dağları üstündeki karlarının dışında, iki asırdır hüzünlerle, elemlerle yüklü. Yaylalarında beslediği, vadilerinde sakladığı Türk milleti eski haşmetini, eski kudretini kaybettiği için Tanrı Dağları'nın da gözlerinin yaşlıydı. Son iki asırda çok ezildik. Güçsüz düştük. Tanrı Dağları'nın gürbüz evladı her yerde ezildi. Her yerde şehitlik gördü. Doğu Türkistan'da, Orta Asya bozkırlarında, Kırım'da, Kazan'da, Kuzey Afrika'da, Yemen çöllerinde tüm insanımız kırıldı. Geçmiş yıllarda zaferlere zaferler eklerken, artık elemlere elemler yüklemeye başladık. Artık iki asırdır milletimizin gözü yaşlıydı. Tanrı Dağları'nın eteklerinde, dağlarında yaşayan Türklükle birlikte Tanrı Dağları dağlanıyordu. İki asırdır gördüğümüz şehitler, kıtalar bizi bitiremedi, yok olamaz, ama evrensel insanımıza insanca yaşama bedeli bile uygulamaların emperyalist güçlerin husumetleri hiç bitmedi, bizi kaybetmemeye bir kez ahdetmişlerdi. Cenâb-ı Hak'tan niyazımız odur ki, iki yüz yılda dökülen kanlarımız, akan gözyaşımız umarım kefaretimiz olur ve makûs talihimiz sona erer. Çünkü cihanın Türklere ihtiyaçları var.Tanıtım Metni