Tanrının Ölümü ve Kültür

Terry Eagleton bu =, özellikle 11 Eylül saldırısından bu yana bölünmüş işgal eden köktendinciliğin yükselişinden hareketle şu soruyu soruyor: Tanrı yeniden mi dirildi? Yoksa aslında hiç ölmemiş miydi? Kitap, Aydınlanma düşüncesinin “Tanrı katli”ni hedeflediği iddiasını sorgulayarak başlar. Sekülerleşme sonucu Tanrı'nın ağır bir darbe boyunca teslim edilmesini de, bütünüyle yok olmayı, tamamen farklı kılıklara bürünmesini savunur. Seküler bir çağda ne Tanrının eski şekli var olabilir ne de din, doğru; Ama bıraktıkları yerde, vekaleten bile olsa, mutlaka başkalarınca doldurulmalıdır. Çünkü Tanrı, kimi zaman iktidara saplanmış bir diken rolü üstlendiyse de, ağırlığıyla siyasi varlığı meşrulaştırmanın en güçlü yollarından biri olmuştur. Eagleton, Akıl'dan sanata pek çok şeyin, Tanrı'ya vekalet olmayan aşkınlık formlarının soyunduğunu söylüyor. Bu vekillerin en maharetli kültürünün, kelimenin tam anlamıyla geniş olduğu kanaatindedir. “Dillere düşmüş duygulanım yoksunluğuyla” postmodern toplum, Tanrı’ya ve vekili kültüre uyulan ihtiyaç hükümsüz kılıyor ve bu süreçte “ateist bir toplum” öngörüyor gibidir. Oysa öte yanda köktendincilik ortaya çıkıyor. dolayısıyla, evet, Tanrı yine ölmemiştir; Ama bunu kendi kahramanca direnişinden alternatif, “insanların Tanrı'nın cenaze törenlerinde yeniden yaratma kayıtlarını görmeyi başaramamış olması”na borçludur. Günümüzün en üretken Marksist düşüncelerinden biri olan Terry Eagleton, her zamanki gibi keyifli ve akıcı üslubuyla bakışını bir kez bu dinin kültürüyle ilişkilere dönüştürüyor. Eski sorulara yeni yanıtlar veriyor, kolaycı yanıtlara zor sorular soruyor. Tanıtım Metni