Tanrısız Gençlik

Ödön von Horváth, 1937'de yayımlanan Tanrısız Gençlik'te, faşizmin yol açtığı özgürlük çöküntüyü ergenlik yetimleriki bir grup genç üzerinden anlatır. Romanın hükümdarlığı, Nazi Almanya'sının itaat etmek üzere yetiştirilmiş; ırkçılık, nefreti ve militarizmi içselleştirmiş gençlerin varlığı mevcut. Bağımsız düşünceden, empatiden ve medeni cesaretten nasibini almamış bu ruhsuz varlıklar, savaşta şanlı zafer ve hamaset düşleri kurmaktadır. Tanrı ve hakikat ile zamanın ruhu ve barındırdığı yalanlar arasındaki tezat, romanın ana izleğini oluşturur. Karakterler iki gruba bölünmez: Hıristiyanlığın ve hümanizmin değerlerinin korunduğu eski düzenden yana ile Ulusal Sosyalist yeni düzenin taraftarları. İlk grubun yer alanı ve romanın anlatıcısı olan öğretmen, başlangıçta uzunluktan olma korkusuyla parçaların bileşenlerini savunmaktan çekinen bir fırsattır. Birinci Dünya Savaşı sırasında Tanrı'ya olan inancı yitirildi. Ancak zaman içinde vicdanının sesine kulak hakikatin üstün gelmesi için Tanrı'yı ​​yeniden bulur. Tanıtım Metni