Tarihin Yapısökümü

Bir insanın hücrelerindeki çizgilere bakan neler yaşadığını değiştirebilir misiniz? Kaldı ki ortada kendisi değil de bir fotoğraf, heykeli ya da resmi varsa, bunların o insanın yaşadığı gerçekliği ne kadar yansıtıyor? Bu doğrultuda çizgilere bakılarak yazılanlar ve bu yazılar okunanların ayrıntıları nasıl bir tarihtir? Geçmişi ve bir daha geri gelmeyecek hayat deneyimlerini, izlerini izleyerek aslına uygun olarak yeniden yaratma mümkün müdür? Yani objektif ve tek bir tarih yazılabilir mi? İşte Alun Munslow Tarihin Yapısökümü'nde bu soruya cevap arıyor.Tarihe, özellikle kendi zamanında çok meraklı olup da özgün ve tarih metninin kendisi üzerinde pek durmayan bir iklim ikliminde, bu soruların hayati önemi ortadadır. Foucault'ya göre ifade eder, tarih hakkında tarihin modern söylemlerinden ibarettir ve bu tarih, onun bilgi gibi iktidar ilişkilerinin gerçekleşmesi ve sürdürülmesinde kullanılır. Munslow bu kitapta, pozitivist ve ampirist tarih anlayışlarının eleştirisi ücretsiz, postmodern tarih anlayışına bir giriş yapıyor ve adamlar tartışıyor: Tarih salt zihnî ya da lisani bir kendilik olmadığı gibi objektif de olamaz. Geçmişten bize kalan izler vardır. Ama bu izler kendi başlarına dilsizdir: parçaları dillendiren tarihseldir. Tarihçi, fiilen var olan geçmişi açıklayıcı, ideolojik, siyasi sebeplerle hikayeler gün ederek bir anlatı, yani tarih oluşturur. Daha açık, Foucault'nun “epistem”lerinin sanat arda dizilişi gibi, mecazların geniş yelpazesiyle bir anlatıyla gerçeklik etkisi yaratır. Dilin gerçekliği ne kadar yansıtılabilir, tarihin ve tarihselnin neyi olduğunu, tarihin gerçeklerinin ne kadar gerçek olduğu genel olarak ortadayken yine de tarih yazılabilir mi?Tanıtım Metni