Tarihten Kaçış

Komünistlerin tarihlerinden utanmak zorunda mı? 1990'ların başında Sovyetler Birliği yıkıldığında, çoğu komünist için geçmişte kalan “reel sosyalizm” tarihi, küçültülmesi gereken bir geçmiş olarak görüldü. Yazara göre, zulme uğrayan etnik veya dinsel durumu tarihte daima böyle bir olguyla karşılaşırız. Kurbanlar, zulüm gördükleri süreçleri belli bir anlık zalimlerin kayıtlarını ayırt etme özellikleri gösterirler ve bu nedenle kendilerini hor görmeye, kendilerinden nefret etmeye başlarlar. Kendi ülkesinden nefret, SSCB'nin yıkılışından bu yana, komünist hareketin savaşmak zorunda kalması başında yer alıyor. Kendi geçmişlerini yücelten galiplerin şişkin egoları, karşılığını yenenlerin çilesinde buluyor. Domenico Losurdo, kendinden nefret etme salgınına karşı verilen mücadelenin, Ekim Devrimi'yle başlayan büyük ve muhteşem geçmiş dönemlerin tarihinin ortaya çıkarılmasıyla birleştirilmesi gerektiğini savunuyor. Bu eleştirel gizli, ne kadar radikal ve terörsüz olursa o kadar etkili olacaktır. Buna karşılık kendinden nefret etme, kendi tarihiyle yüzleşmekten ve bu tarihin içinden parıldayan ideolojik ve kültürel savaşın gerçekliğinden korkakça kaçmak demektir. Eğer özeleştiri, komünist kişiliğin yeniden kazanılmasının ön bölümüyse, kendinden nefret etmek de teslim edilerek ve bağımsız komünist kimliğin kârıyla eşanlamlıdır. Losurdo, bu anlayışlardan hareketle SSCB ve Çin deneyimlerini eleştirel bir incelemeye tabi tutmaya devam ediyor. Güçlü kayıt ve zaaflarını birlikte değerlendirerek, bizi azaltmadan kaçmaya çağırıyor. Zorlu koşullar giriş altındailen bu gözü pek deneyimlerin olumlu performansına sahip ayrılırken selamlarken, aynı zamanda geleceğin sosyalizmi için hangi bakımlardan aşılanmaları oluşumu de ortaya çıkıyor.Tanıtım Metni