Tek Kişilik Balayı

“Issız adaya düşseydi eğer dedemin yanında elinde olan üç şeyden biri çivi kutusu olurdu.” Öykü dergilerini yakından takip eden edebiyatseverlerin bilgi sahibi olduğu Özay Erdem, ilk kitabıyla okurun karşısına çıkıyor. Öykülerinde dili, kurgu tekniği ve capcanlı karakterleriyle dikkat çeken Erdem, Tek Kişilik Balayı'nda hayatın içinden çekip çıkarma takıntıları süzülmüş. İnce gözlemlerle, şaşırtıcı tespitlerle bezeyip gündelik bir dille işleyerek ortaya daha ilk kitapta usta işi bir öykü demeti çıkarmış. Evinde herhangi bir olağandışı şeyler işitmeye başlayan karikocanın tedirginliği, para üstünü istemeye çekinen adam ikircikleri, pinti birinin genişletilmiş olağanüstü tasarruf önlemleri, kelime dövüş rakibini yenmeye kafayı takan kişinin hırsları ve diğerleri, beklenmedik biçimde halka şeklinde halkalanan bir kurguda işleniyor. Tek Kişilik Balayı ince mizah anlayışını, duru anlatımını ve sıradışı final geleneğini tüm öykülerde koruyarak zevkli bir okuma sunuyor. Mutluluğu duvarlara sabitlerdi dedem: babaannemle gittikleri Karadeniz turu, Mekke çarşısında güneşten yanmış yüzleri, İstanbul Boğazı'nda maruz kaldıkları Martıların tacizi… Hepsi geçmişte açılan küçük yerlerde, size kayıtlıde otururken gözünüzde çarpardı. Bir gün evde bütün aksesuarları çıkarmaksak, duvarların serum iğneleriyle delik deşik olmuş bir saklama koluna benzediğini görüyoruz. Kendi evinde böyle hoyrat davranan dedem, kiracısı İsmail Hoca'ya tekçivi çaktırmazdı. Tanıtım Metni