Teo

Aşkla doğar Teo, mavinin yeşille buluştuğu, yayılan dalgalarla ayrıldığı bir sahil bölgesinde. O dört yıldır amamansız bir şekilde hapsedildiğinde, anne babası ve kız çocukları korkuya değil, eşi az bulunur sevgi ve fedakarlığa sarılırlar. Hepsinin gözbebeği olan Teo ise bir ömürleri acılarını, ıstırabını; içinde taşınan olgun ruh aracılığıyla bambaşka bir boyuta, yaşam aşkına ve sanata kadar. Bedenen, ruhun yaşadığı onun duyguyu çizgilerinde ve dağılımında anlatılır. Kimsenin bilinmeyen diğer değerlerini nakşeder resimlerinde. Umudu henüz küçücükken çalınmış bir çocuk nasıl olur da böylesine umutlanabilir? Bir aile “oğlu”na karşı nasıl bu kadar büyük bir sevgiyle kavga verebilir? Bu dünya yaşamı, tek yaşamımız mı? Bunları anlatıyor Teo... Ve bizlerin, ruhu olan insanlar değil, insanın içinde deneyim kazanan ruhani yaratıklar... Ölüm değil, hep yeniden kavuşma, yeniden bir keşfediş var yaşamın ucunda. “Ama biliyor musun, sana en yakın Meleğin kimdi? Seni en çok kucaklayan, kollarına alıp uyutan, sen ağrılarından sıyrılıp derin analizlere gidene kadar yanında uzanıp bekliyor, sen daldığında da nefesini dinleyerek gecelerini uykusuz geçiriyor... Annen...” Tanıtım Metni