Tesadüf Dediğin Tezahürdür

Dünyadaki tesadüfün diliyle konuşur... Hiçbir karşılaşma tesadüf değildir, görünmeyen ağlarla bütün ruhlar birbirine bağlıdır. Ayla, Billur, Toprak, Ateş, Güneş ve Sare… Onlar o görünen ipliklerden parçalarda, 'tesadüf' gibi görünen tezahür artıklarla bir araya geldiler ve ondan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Aynanın dönüşümü başladı. Birbirlerini keşfederken kendilerini, gerçek potansiyellerine doğru çıkışları bu yolculuklarda hayatlarında onlara en iyi çıkışa hazırdı. Anladılar ki içerde ne varsa dışarıda da o vardı. İçerden başlayan dönüşüm dalga dalga şeklinde, sevginin bakışında, kendi yarattıkları zincirlerden çözülebilir, özgürce yürümeyi ve sevmeyi öğrenenler. Tesadüf Dediğin Tezahürdür'de Leyla Demirkan'ın hayatının gizemli tesadüfleri dediğimiz şeyin gerçekte olması gerekene atılan nakış gibi ilmekler olduğunu bize anlatıyor. Romanın birbirinden farklı karakterlerinin yolları Datça'da kesişirken, biz okurlar da kendimizi şu soruları sorarken buluyoruz. “Hayat her şey yolunda değişip dönüşmeden tam anlamıyla yaşayabilir mi insan?” Tanıtım Metni