Tesadüfen Zümrüdüanka

“Tesadüfen Zümrüdüanka” rüzgar ya da güneş, çivi ya da duvar, kendisi ya da bir başkası arasında teknolojik kurmadan akan öykülerden oluşuyor. "Zamanın nasıl da genişlediğini tadılıyorduk, yalan değil inan, tadıydık neymiş zaman, nasıl uzarmış, genişlermiş, katlanabilir çoğalırmış. Bıraktım kazma küreği, köstebekleri, yuvaları, bir tabakanın üzerine yığıldığı, bir nilüferin, tatlı bir yerde esiyordu. Susuyorduk. Zaman birdi dilimizin sonu." Tanıtım Metni