Deccal

Nietzsche'nin tüm kitapları arasında "Deccal" biçimsel olarak gelenekselliğe en yakın olanıdır. Çok az ara bölümle bağlantılı bir argüman sunar ve bir başlangıcı, ortası ve sonu vardır. Eserlerinin çoğu özlü sözler derlemesi biçimindedir ve bazen konu her iki sayfada bir değişir. Bu gerçek, ona yöneltilen ortodoks suçlamaların temel iddialarından birini oluşturur: ardışık düşünme kapasitesinin sınırlı olduğunun ve bu nedenle zihinsel olarak yetersiz ve belki de düpedüz bir aptal olduğunun kanıtı olarak gösterilir. Bu argümanın özünde saçma olduğu açıktır. Profesörleri yanıltan şey, filozofların geleneksel uzun konuşmalarıdır. Ortalama bir felsefe yazarı, fikirlerini ortaya koymak için denemeler yaptığında, sözcük türleri üzerine o kadar ölçüsüz taslaklar hazırlar ki, sözlüğü neredeyse boşaltır; bu kusurlu gözlemciler, onun içsel kavramlarının da buna uygun bir ağırlığa sahip olduğu sonucuna varırlar.