Trajedinin Doğuşu veya Helenizm ve Karamsarlık

Schopenhauer, aynı eserinde, insanın bir olgunun bilişsel biçimlerini aniden açıklayamadığında kapıldığı muazzam hayranlığı, akıl ilkesinin, tezahürlerinden birinde bir istisnaya izin veriyormuş gibi görünmesiyle tasvir etmiştir. Bu hayranlığa, insanın, hatta doğanın en derinlerinden, bireyleşme ilkesinin bu çöküşüyle ​​yükselen mutlu vecdi de eklersek, belki de sarhoşluk benzetmesiyle en yakından kavranabilen Dionysosçu varlığın içyüzünü anlayabiliriz. Ya tüm ilkel insanların ve halkların ilahilerinin bize anlattığı uyuşturucu hapın etkisi altında ya da baharın tüm doğaya neşeyle nüfuz eden güçlü yaklaşımıyla, bu Dionysosçu duygular uyanır ve bunların artışıyla öznel olan, tamamen kendini unutarak kaybolur. Aynı şekilde Alman Ortaçağ'ında da şarkı söyleyen ve dans eden kalabalıklar, sayıları giderek artarak, aynı Dionysos gücü altında bir yerden bir yere taşınıyordu.