Doktor Moreau Adası

Açlıktan ölmek üzere sürüklendik ve suyumuz bittikten sonra da dayanılmaz bir susuzlukla eziyet çekerek, toplam sekiz gün boyunca sürüklendik. İkinci günden sonra deniz yavaş yavaş cam gibi bir durgunluğa büründü. Sıradan bir okuyucunun bu sekiz günü hayal etmesi neredeyse imkânsız. Neyse ki, kendi hafızasında hayal edebileceği bir şey yok. İlk günden sonra birbirimize pek bir şey söylemedik ve teknede yerlerimize uzanıp ufka baktık ya da her geçen gün daha da büyüyen ve bitkinleşen gözlerle, yoldaşlarımıza yaklaşan sefaletin ve zayıflığın acısını seyrettik. Güneş acımasızlaştı. Dördüncü gün sular bitti ve biz çoktan tuhaf şeyler düşünüyor ve bunları gözlerimizle söylüyorduk; ama sanırım Helmar hepimizin düşündüğü şeyi dile getirmeden önce altıncı gündü. Seslerimizin kuru ve ince olduğunu hatırlıyorum, bu yüzden birbirimize doğru eğildik ve sözlerimizi esirgedik. Tüm gücümle karşı koydum, daha çok tekneyi batırıp bizi takip eden köpekbalıkları arasında birlikte yok olmaktan yanaydım; Fakat Helmar, eğer teklifi kabul edilirse içki içeceğimizi söyleyince, denizci ona doğru geldi.