Parowan Bonanzası

Çölü bilmeyenler için, bu kelime genellikle seyrek, solmuş gri adaçayıyla ıssızlaşmış, sıcak, susuz kum çöllerinin resmini çağrıştırır; hiç büyüme olmamasından daha iç karartıcıdır; çıngıraklı yılanlar, akrepler ve şafak vakti gelen küstah sıcakta cılız çakalların gizlendiği beyazlamış insan kemikleriyle kirlenmiş; insanların susuzluktan delirdiği ve korkunç bir şekilde öldüğü, dağ derelerinden ve uzakta, çöl serabının hain bir şekilde resmettiği göllerin serin bulanıklığından bahseden bir yer. Bazen çöl, yılın belirli yerlerinde ve mevsimlerinde böyledir; ancak onu en iyi bilen insanlar çölün ihlallerini affeder ve onu muhteşem mesafeleri, her zaman güzelliği, eğimli mesalar ve derin, gri-yeşil vadiler üzerinde ışık ve gölge panoramalarını her zaman değiştirmesi için sever. Bu tür insanlar, gökyüzüne karşı tüm dağlara harika, yarı saydam mavi, mor ve eflatun tonları çizen çöl büyüsünün büyüsüne kapılırlar. Kamp ateşlerinin yanında oturup sigara içerken ve rüya görürken, yıldızların dostça inip onlara sakince baktığı çöl gecelerini severler. Bu zihinsel serap, çöl büyüsünün bir başka parçasıdır.