Wigan İskelesi'ne Giden Yol

Sabahları duyduğum ilk ses, asker kızlarının takunyalarının Arnavut kaldırımlı sokakta çıkardığı sesti. Sanırım daha önce, hiç uyanıp duyamadığım fabrika düdükleri vardı. Yatak odasında genellikle dört kişi olurduk ve burası, gerçek amacına hizmet etmeyen odaların o pis, geçici görünümüyle berbat bir yerdi. Yıllar önce ev sıradan bir konuttu ve Brooker'lar evi alıp bir işkembeci ve pansiyon olarak döşediklerinde, daha işe yaramaz mobilyalardan bazılarını miras almışlar ve onları kaldırmaya hiç güçleri yetmemişti. Bu yüzden, hâlâ oturma odası olduğu belli olan bir yerde uyuyorduk.