Yalnızlık Kuyusu

Ama bir süre sonra o ve Anna, Stephen'a aldırmadan, iki çocuk gibi saçma sapan küçük oyunlar uydurarak konuşmaya başlamalıydılar; bu oyunlara her zaman gerçek çocuk dahil olmazdı. Stephen sessizce oturup seyrederdi, ama onun kalbi en tuhaf duyguların - yedi yaşındaki bir çocuğun baş edemeyeceği ve uygun bir isim bulamadığı duyguların - kurbanı olurdu. Tek bildiği, anne ve babasını bu ruh haliyle bir arada görünce, istediği ama tanımlayamadığı bir şeyin - özlemiyle dolmasıydı; onu onlar kadar mutlu edecek bir şey. Ve bu şey her zaman Morton'la, babasının çalışma odası gibi ağırbaşlı, görkemli odalarla, bol güneş ışığı alan pencerelerden geniş manzaralarla ve ferah bir bahçenin kokularıyla karışırdı. Zihni bir sebep arar, ama hiçbir sebep bulamazdı.