Toprak Ana

Terra Madre “arabanın arka tekeri” olarak nitelendirilen mütevazı ve marjinal bir kesimin kendi kendine genişlemesi ve birlik olma hayalinin sayfalara dökülmüş halidir. Bu insanların önemi hep ardı ardına gözlendi. Bu insanların gerisinde kalan, dünyanın geri kalmış bir parçası, hatta “az gelişmiş” olarak görüldü. Küçük çiftçiler ve sürdürülebilir gıda ürünleri neredeyse serseri olarak kabul edildi. Ama bu olumsuz durum, ciddi bir arıza barındırır, sonuçta dünya ekonomik ve politik sistemi için arıza olma riski taşır. Onların ömürlerini mücadele içinde geçiren, hiç boş zamanı olmayan insanlar. Bulundukları yerden uzaklaşmazlar, hak ettikleri her zaman kazanamazlar, didinirler, çabalar ve doğayla anlatırlar, onu verimli olanlar, kendi toplumları ve diğerleri için besinler üretirler. Bu insanların farklı ve değerli bir biçimde yeniden ilişkiyi kuran gıda toplulukları kırsal ve açık olanın yeniden gerçekleştirilmesi için iyi bir laboratuvardır. Belki de böylece tekrar “satmak” için değil, “yemek” için gıda üretimine başlanabilir. Hatta yeniden gerçek gıda güzelliğinden, verimlilikten, homojenlikten, taşınabilir olmaktan daha önemli hale gelebilir. Gıda toplulukları yerel ağlardan oluşan bir sistem oluşturmanın ilk adımıdır. Gıdanın yeniden “lezzetli, temiz ve adil” olduğu insani ve sürdürülebilir bir sistem. Ancak bu yolla hayatlarımıza yeniden “egemen” olabiliriz. Gıda, hayatlarımızı geri almanın anahtarıdır. Bütün dünyaya yayılan bu hareketin “çocukça” olduğunu düşünenler Slow Food'a bakıp dillerini ısırsınlar. Bu uzun bir yol ancak yavaşlık değeri bize bir kerede elde edemeyeceğimizi, daha önemli olan şeyin niyetleri, açılmaya olan uyum, hafıza ve bakım olduğunu anlatır. Carlo Petrini'nin büyüklüğüne milyonlar el veriyor. Bir el de sen uzat. Tanıtım Metni