Trak

“Geçmiş, arkamızdan ihtiyar bir at gibi yavaş yavaş gelir.” Henüz anne karnındayken katil mi insan olabilir? Yeni anılar biriktirildikçe eskilerini silebilir hafızamızdan mı? Peki, ya heybemizdeki hikayeler? Nereye giderseniz gidin, aslında aynı hikayeleri mi paylaşıyoruz? Şiirleri, öyküleri ve düzenli edebiyat programlarıyla hatırı sayılır bir okur kitlesine ulaşan Serkan Türk, 2020 yılında yayımlanan ilk romanı Ausgang'dan sonra, ikinci romanıyla okur karşısında. İkiz kardeşinin ölümüyle, tek bedende iki kişi yaşamaya başladı, dokuz halasının hikayeleriyle büyümüş, yalnızlığı bir gömlek gibi üzerine giymiş isimsiz anlatıcının, burada burs programıyla memleketinden çok eskiden –ama hayran olduğu yazarın da yanı– düşüşünü konu ediyor Trak. Yazar, okuduklarının yanında “dinlediklerini” de aktararak, yazı kadar sözünde olanları hatırlamayanlara hatırlamıyor. Bir matruşka gibi iç içe geçirilmiş yaşamlar bizimkisi. Onu hatırlamak, dünyada yeniden gezip dolaşmak gibidir. Yosunun sardığı taş, yumrusunu toprakta büyüten bitki, yumurtasını çatlatan kuş, yükselen ayın patlamaları dönen dünya. Bir böceğin safra insanının insanlığı diriltilebilir. Göz ruhun dürbünüdür de, aklına olana ne demeli. Pencerenin dışında vızıldayan sineğin ve geç kalınmış bir sabahın hatırlattığı bunca görünümü almasam da değil. İnsan bir dile, bir inanca, bir ülkede, bir kalbe saplanıp görüldütan sonra nasıl kaydedildi ki çıkışı, o sonlu yolu? Bay Ferrante'yi tekrar görme fırsatını bulursam bu hikayeyi ona sunmaya karar verdim.Tanıtım Metni