Transandantal İdealizm Sistemi

Felsefe tarihi boyunca uzunca bir dönem Fichte ve Hegel arasındaki bir geçiş filozofu olarak anılan, buna bağlı olarak formüle de en çok Fichte'ninkine benzerliği ya da Hegel'inkinden yoksunluğu üzerinden değerlendirilip yorumlanmış olan Schelling, son yıllarda tüm dünyada iklim krizi ve ekoloji politikalarının dağıtılmasının sağlanmasının sonucu yeni enerjiyle birlikte dikkatleri üzerine çekmiş, karşılaştırmaya devam eden okumanın manipüle edici anlatımından kendi başına beslenmenin Çağdaş dünya bileşenleri için yeni bir düşünme imkânı saklıdır. İnsan ile doğa, düşünce ile madde, logolar ile mitos, kavram ile sezgi ilişkileri ilişkileri tekrar gözden geçirmek hayatta kalmak kaçınılmaz bir hal aldığında, düşünürler ister istemez Schelling'in enerjisinde bulunurlar. Schelling'i bu çapta çağın önüne taşıyan, Kant'la birlikte kemikleşmeye başlayan rasyonelizm, kendinin zemini olan akıl veya zihinsel düşünmede tamamlanabilecek akıl sistemi fikrinde en kırılması çatlaktır. İşte fikirsizi, sezgiyi ve siyaset felsefesinin çıkmazına anahtar olarak sunan Schelling'in, Doğa Felsefesi'nin ardından kronolojik açıdan ikinci büyük eseri olan 1800 tarihli Transandantal İdealizm Sistemi, ben'im diyebilmesiyle tam kendini koruyabilenken, bu kez de doğasından ayrı düşmüş olan benin, sonu sanata ulaşana tamamlanan, kendiyle bir ve bütün olma sürecidir; özbilincin tarihidir. Tanıtım Metni