Tristano Ölürken

“Yaşamın tadını yaşarken çıkarmalı, ve yaşamın her zaman takdirini sağlarsın, unutma, ölümden zevk alanları yalnızca faşistlerdir.” 20. yüzyıl İtalyan edebiyatının en özgün, en usta kalemlerinden Antonio Tabucchi Tristano Ölürken'de okurunu sıcak bir ağustos günü Toscana kırlarına, ölüm döşeğindeki Tristano'nun yanı başında taşıyor. Sırtındaki kangren nedeniyle yatağa çakılmış, yaşadığın migren ağrılarının nedeni ıstırap içinde kıvranan Tristano, isimsiz bir yazara hayatını anlatıyor. O, açıklanırken zaman çizgileri kopuyor, gerçek ve düş alemi birbirine karışıyor, morfin etkisindeki hasta adamların bir zamanlar sevdiği tüm kadınlar birbirinin ardına hikâyeye giriyor. İkinci Dünya Savaşı'nın karanlık gölgesindeki anılar Tristano'nun kahramanlıkla hıyanet arasında gidip gelen hayatların önüne seriyor. Tristano, hayatının son yaşadığını bilen ve geçmişiyle hesaplaşan; Şanlı zaferleriyle övünmek yerine acıyla onların izlerini süren muhteşem bir anti-kahraman. Yazabileceksen yaz, benden kalanlar yazılı olsun istiyorum, o esnada yazmazsan da en az hafızane kaydet, aklında tut ve sonra kendi kelimelerinle dökümü kâğıda, anladığım kadarıyla bunu nasıl idare ediyor, birinin sana sadece bir tamamen farklı şekilde yazma yani… Tanıtım Metni