Tükenirken Ben

İnsan, sekiz yaşında, askerlik, evlilik, ebeveynlik gibi dönemlerde olgunlaştığını ya da her şeyi bildiğini düşünür. Oysa öyle mi? Ben, bebeğin doğduğunda değil, iki yaşına geldiğinde baba olmuştum. Denizli'de ateşlendiğinde havale sonucu, bir menekşe misali morarmış baygın halde iken… Aracın farlarını, sinyallerini yakıp sürekli klakson çalarak hiç bilmediğim bir şehirde hastanede… Hastanede ilk müdahale sırasında buzul kalıplarını geçirdiği doğumların çıplak göğsüne koymayı istedide… Yazın sıcak rüzgârından bile sakındığım zombinin eksikleri varken onun acısını yüreğimde kaldığımda… Gözümdeki yaşta fark etmeksizin o bulduğum, o anladığım korkuyumda baba. Derken bir de dağılımı oldu. İşte o gün vazgeçtim, kendim için yaşamaktan. OĞLUMA Şafak söker, güneş bile doğar doğudan Hep birlikte geldik mi Orta Asya'dan İslam'ın kılıcıyla yurt edindirdi Bizans'tan Adını ondan aldın, başkomutan Alparslan Yusuf yüzlü, sadık sözlü aslansın aslan Özenmiş de yaratmış yeri göğü yaradan Güven verir, güçlü olan Hamza'dan Canımdan bir parçasın ülkesinden Alp Arslan Tanıtım Metni