Türk Kamu Yönetimi

1970'li yıllarda tüm dünyada refah devleti anlayışının yaşadığı kriz sonrasında sistem "kürek çekmeden" vazgeçip "dümen tutarlar" hale gelmesi ile de yönetimin sürekli ve sınırlama kapasitesi ön planda olan mekanizmalar tamamlandı. Türkiye'de 1980'li yıllarda başlayan ekonomik liberalizasyon süreci ile birlikte kamu yönetiminin de liberalizasyon çerçevesi öncelikle kamu varlıkları elden çıkarılmıştır (özelleştirme). Böylece kamu yönetimi alanı, yeni kamu işletmeciliğinin temel tezleri çerçevesi yeniden tasarlandı. 1990'lı yıllarda ise özellikle yerel yönetimler düzeyinde karar alma genişleyen "yönetişim" bölgelerini egemen kılmaya yönelik girişimlere yönelik gösteriler yapılıyor. Bu dönüşüm son yıllarda "yeni sağ" kavramı altında toplanarak incelenmektedir. Yeni sağlık politikaları ile bütçenin küçültülmesine yönelik uygulamaların çerçevesini birleştirme, yerelleşme gibi uygulamalar ile merkezden yönetimin kamu tüzellarında mücessem "devletin küçültülmesi" ile adem-i merkezileşme uygulamaları yaygınlaşırken iki binli yıllardan itibaren yeniden merkezileşme ile kamu yönetimi yeniden düzenlenir. Anayasada ortaya çıkan değişiklikler Kamu Yönetimi örgütlenmesini de değiştirmektedir. Parlamenter sistemden Cumhurbaşkanlığı hükümet geçiş sistemi ile birlikte Kamu Yönetimi yapısında önemli değişiklikler ortaya çıktı. Tüm bu gelişmeler Kamu Yönetiminin dinamik bir yapıda işleyişi en temel değişimdir. Türk kamu yönetiminin yeniden yapılanma tarihine 18.yy'a kadar götürülmesi mümkündür. Cumhuriyet döneminde, idarenin aksayan düzenlemesine yönelik mevzuata ilişkin düzenlemelerle başlayan yeniden yapılanma çalışmaları, zaman içerisinde daha önce onaylanmış platformlarda üretilen çeşitli raporlarda raporlama değişiklikleri, ardından siyasal sistem ilgi alanı haline gelmiştir. Yapılan bu kayıt düzeni ortak politikası kamu yönetiminin etkin ve verimli hizmet sunabilen, çağdaş örgütsel yapıların üretilebilmesidir. Yeniden yapılanmada temel ilke, düzenlemenin, sorunların giderilmesi ve örgütlenmenin yeni bir canlılık getirmesi, yeni atılımlara hazırlayıcı nitelikte olması. Bunu sağlamanın yolu ise, sistemin aksayan kaydının doğru tespit edilmesi ve sistemin sağlanmasında etkin olan tüm aktörlerin katılımı ile bu aksayan tedavi detaylarının belirlenmesi yönünde yasal ve kurumsal düzenlemelerin yapılmasıdır. Yönetimde yeniden yapılanma, yeniden düzenleme, yeniden yapılanma ve idari reform gibi kavramlarla ifade edilen yenilenme yöntemleri, öz olarak bu amaca ulaşmak yolunda daha hızlı, daha etkili ve verimli bir kamu yönetim sisteminin kurulması sağlanmaktadır.Bu kitap Türk Kamu Yönetiminin organik ve fonksiyonel sistemin ortaya çıkma iddiası ile ortaya çıkmıştır. belgenin birinci kısmında yönetimin fonksiyonel boyutu çerçeve öncelikle Kamu Yönetimi örgütlenmesinin temel kavramları ortaya çıkmıştır. Ardından geleneksel ilişkilerin yapısı içinde yer alan merkezi yönetim teşkilatı, yerel yönetimler ve hizmet parçalarından yönetim birimlerinin da ayrıntılı olarak ayrıldı. "Kamu Yönetimi Bilimine Giriş" birinci bölüm Can Umut Çiner, "Türk Kamu Yönetiminin Temel Kavramları" başlıklı ikinci bölüm Refik Yaslıkaya, "Anayasalarda İdare" başlıklı üçüncü bölüm Hasan Yaylı ve Meryem Yılmaz Tok, "Türk Kamu Yönetiminde Merkezi Yönetim" başlıklı dördüncü bölüm Uğur Sadioğlu ve Emre Ezin, "Türk Kamu Yönetiminde Yerel Yönetimler" başlıklı bölüm Hasan Yaylı, "Türk Kamu Yönetiminde Hizmet Yönünden Yerinden Yönetim Kuruluşları" Sadioğlu ve Abdullah Genco tarafından hazırlanmıştır.Kitabı diğer kitaplardan ayıran en önemli özelliği, ikinci izleme koyulaştırma yöntemidir. Zira bu kamu düzeni biçimleri biçimleri ayrı ayrı başlıklar altında incelenmektedir. Bu yapılırken bakanlığın ayrı ayrı incelenmesi yerine hizmet sunumuna özgüleştirilmiş bakanlık yapılarının yanı diğer bağlı, ilgili ve düzenli veri yapısı hizmete özgü koordine ve işleyiş dağıtımı ortaya koyulmaktadır. Bu birlikte "Türk Kamu Yönetiminde Kamu Politikası" başlıklı yedinci bölüm Mete Yıldız ve Cenay Babaoğlu, "Türk Kamu Yönetiminde Bürokrasi" başlıklı sekizinci bölüm Tekin Avaner ve Borahan Günver, "Türk Kamu Yönetiminde Kamu Personel Yönetimi" başlıklı dokuzuncu bölüm Şerife Pekküçükşen, "Türk Kamu Yönetiminde Mali Yönetim" başlıklı onuncu bölüm Eda Yeşil Balıkçıoğlu, birinci bölümde "Türk Kamu Yönetiminde Ekonomi Yönetimi" başlıklı birinci bölüm Mehmet Dikkaya ve Özgür Kanbir, "Türk Kamu Yönetiminde Sosyal Güvenlik Yönetimi" ikinci bölümde Merve Çelik Gönültaş, "Türk Kamu Yönetiminde Denetim" başlıklı on üçüncü bölüm Vasfiye Çelik, "Türk Kamu Yönetiminde Güvenlik Yönetimi" başlıklı dördüncü bölüm Adnan Abdulvahitoğlu, "Türk Kamu Yönetiminde Diplomasi Yönetimi" başlıklı on bölüm Nazlı Yücel Batmaz, "Türk Kamu Yönetiminde Kriz Yönetimi" başlıklı on bölüm Cem Angın ve Barış Övgün, "Türk Kamu Yönetiminde Afet Yönetimi" başlıklı on bölümlü Murat Yaman, "Türk Kamu Yönetiminde Dijital Yönetim" on sekizinci bölüm Levent Memiş tarafından Oluşturulan.Bir yanda yönetim düşüncelerinde yaşanan dönüşüm diğer yandan da hükümet sürecinde yaşanan dönüşüm ile desteklenen ve değiştirilebilen değişimler yaşayan Türk Kamu Yönetimi birimlerindeki değişimler ve bu değişimler sonucunda oluşan yapıların genel çerçeveli bir sunan bu kitap, lisans ve lisansüstü eğitim için kaynak kitap olma özelliği taşıdığı gibi aynı zamanda ilgi alanına girenler ve diğerlerinin de bir olması arzumuzdur.