Türk Mizah Ekolojisi

Aristoteles “İnsan gülmeyi bilen tek canlı varlıktır!” Der. François Rebelais de Gargantua'nın başlangıcına “İnsanı insan yapan gülmektir!” sloganını yerleştirin. Ama mizah yalnızca gülme ve gülmeyle sınırlandırılamaz. Mizahın ekolojisinde eleştiri, kültür, eğlence kültürü, grup kültürü, ortamları, kültür ekonomisi, iletişim, ayrıcalık, rahatlık, pozitiflik ve negatiflik, durum, bağlamsal işlev, imaj, mizah ustaları ve tasarımcıları gibi kavramlar bulunur. Bir ürün gibi sosyal üretim fabrikaları olan mizah kendi başlarına ustalarının üretilip ekolojiye sunulmaktadır. Bu fabrikalar grup kültürünün oluşabildiği her türlü açık ve kapalı mekânlar olabilir. Kumaşı, kesimi ve tarzı iyiyse uzun ömürlü yaşama şansını bulur. Halkın hafızasında yer edinmesi, kültürel alan ve kodlara sızmasıyla patentini alır. Bu patentler ulusal hafızada Nasreddin Hoca, Keloğlan, Karagöz, Temel, İncili Çavuş, Bektaşi şeklinde markalanır. Türk gruplarının içeriği, yazılı ürünlerin henüz oluşmamış mizah kurallarının ihmal edilmesi, oluşması ve mükemmel yeni mizah yapma biçimlerinin ve ayrıntıların dikkate alınması Türk mizahın odaklandığı bir noktaydı. Bu hikayenin gidişatında mizaha karşı yüklenen farklı anlamlandırma çabaları sunulmuştur. Güncel Türk mizahının ekolojik durumu halk ve kültür araştırmaları, halk arasında, gülmenin, uygulama ortamlarının cinsiyeti, politika, ilgiler, deneyimler, tipler, yemek ve oyun kültürü, dil, kültür ekonomisi, sözlü, yazılı ve elektronik kültür ortamı gibi politikalar üzerinden ele alınmıştır. Tanıtım Metni