Türk Tasavvuf Şiiri Antolojisi

Halkın edebiyatının duruluğu bulanmaz, coşkunluğu dinmez, çağıltısı eksilmez bir kudret kaynağı vardır. Bir kaynak ki, uçsuz-bucaksız ümmanlar onun bir katresi; onun yanı kaplayan, coşup, köpürüp kabaran dalgalar bir zerresi. Bir kaynak ki ezelden coşmuş, ebede akmakta. Her çağıltısından insani bir duygu doğmakta. Yunus Emre, tasavvuf şiirinin en önemli ismi. İnsanın hangi insanın var ki, Yunus o düşüncelerini işlememiş olsun; İnsanların hangi derdi var ki, Yunus o derdi dert bulunamamış. Tasavvuf şiirinin bu ilk akla gelen ismi, aynı zamanda çok örnek alınan ve ilham veren şairler oldu. Eşrefoğlu, Nizamoğlu, Kaygusuz Abdal, Pir Sultan Abdal, Kul Himmet... Yunus Emre'nin izinden giden onlarca halk şairi, okuma yazma bilmeyen, dönemin din ve ilim dili olan Arapça ya da edebiyat dili olan Farsçaya hakim olmayan geniş halk kitlesi için, onun sevgisini, yergisini, övgüsünü, sövgüsünü kendi diliyle şiire uyguladı, vezne yaptı, nağme haline getirdi. XIII. yüzyıldan XX. Yüzyıla Türk tasavvuf şiiri, halkın ortak dili oldu. Tanıtım Metni