Türkiye'de Çocuk Emeği

Çocuk emeğinin çoğu ülkede mevcut yaygın bir olgu, hem de onca önlenmesine rağmen. Madencilikten fuhuşa, sokak satıcılarından çıraklığa değinerek her türlü işte çocukları çalıştırıyorlar. Oyun oynaması gereken, eğitim amaçlı binlerce çocuk, birkaç kuruş adına son derece tehlikeli işlerde emek gücü olarak insafsızca kullanılıyor. Soruların sorulması, “ekmek parası” için diyorlar; elbette ilk neden olarak yoksulluk gösteriliyor. Çalışan kişiler neredeyse güçsüz ama onların yoksulluklarının ortadan kalkmasını sağlamıyor. Çok sayıda ulusal ve uluslararası örgüt, çocuk emeğinin belirli aralıklarla düzenli aralıklarla ve çocuğun onurunu kırmadan gerçekleşmesi için çaba gösterdiğini gösteriyor. Yasal düzenlemeler, eğitime yönlendirmeler, aileleri ve çocukları bilgilendirmeler, çeşitli oryantasyon programları, plan ve projeler, çeşitli merkezler… Maalesef bunlar gerçekten başarılı oluyor. Çocuklar her türlü krizde ilk beka stratejilerinden biri olarak piyasada ya da pazarda sürüyle çalışıyorlar. Sanki bir kader gibi çocuklar, iş hayatı içinde yetişkinler gibi/kadar yer almaya devam ediyorlar. Ne yapılmalı? Ne yapmalı da çocuklar, iş yerine okula, angarya yerine oyun oynama, kötü yetenek yerine şeker de yiyebilecekleri ortamlara çekmeli?Türkiye'de Çocuk Emeği'nde yer alan ve bölgedeki günlük en yetenekli ve bilgili kalemlerin yazdığı makaleler, bu günlerde naifliğe, kestirme çözümlere, çocukça hümanizme kaçmadan yanıtlar arıyorlar. Türkiye gibi çocuk emeğinin kapitalist pazarlarının genel yerlerindeki bir ülkelerde, kitap makaleleri en az bilgi ve bilinç düzeyinde bir araya gelmek için adımları aralamaya çalışıyor. Tanıtım Metni