Türkiye'de Laiklik ve İslam

Kemalist laiklik dünyevi seküler bir dünya görmek mümkün olmak üzere, dini devlet parçalarını yeniden yapılandırmayı tercih eden bir ideolojidir. Bu amaçlanan üzerine dayandığı İslâm söylemi, özel alana ait, aydınlanmış, çözülmüş ve milli bir 'Türk İslâm'ı' siyasi karşısında, bağnaz, hurafelere dayalı ve yabancı (Arap) kültür etkisinde bir 'gerici İslam' (irtica) karşıtlığını temel alır. İslâm'ın bu şekilde bir refahlık temelli temelleştirilmesi, Türkiye'de erken Cumhuriyet ile çok partili demokrasi dönemleri arasında laiklik ideolojisi açısından önemli bir sürekliliğe işaret eder. Bununla birlikte tek partili iktidarın sona ermesi laiklikle ilgili önemli söylemsel dönüşümün yaşanan yeni bir dönemin başlangıcını oluşturur. Türkiye toplumunun kültürel çatışma eksenlerinden birinin laiklik meselesi üzerinde yükselen ihtilaftan kaynaklandığı söylenir. Laikliğin, daha rahat sekülerleşme süreci sınırları (devlet laik olabilir veya laiklik özel alanı vardır, şahsıdır) bu çatışmanın öznelerini de tayin eder. Bu tartışmalar elbette yalnızca laikliğin anlamı değildir; devlet, toplum, modernite/modernleşme anlayışlarına vedinin kamusal alanda rolüne doğru genişleyebilir.Elinizdeki kitap, Türkiye'de laiklik ve sekülerleşmenin İslam ile ilişkilerini Menemen Olayı ve Malatya Hadisesi gibi vakalar, Türkçe ezan, Alevilik ve Said Nursî politikasını takip ediyor. ortaya koyuyor.Tanıtım Metni