Turuncu Zamanlar

Doğduğumda, aydınlığın geçici, devamının kaçınılmaz olduğunu hisseden her bebek gibi çığlığın çığlığa büyümesine ağlamışım. Anneannem Zühre “Kaderini gördüğün zahir” dediğinde, yazmamın beni sevenlerce yazıldığını garantiledi. Sonraki sayfalarda ise kimlik tanımadık, yakın yabancı, bildik-bilmedik kişilerin müdahaleleri doldu. İyilik taşıyanlar da oldu, acıyla sarsanlar da. Ama bu sabah tenimi yoklayan Azrail'inki kadar parçaları yoktu... ayrıntıların bir saldırısının içindeki genç bir avukat olan Demre. Cinayetlerin, korkuyla saklanan kadınların ve münzevi adamların serbest bırakarak çıkan Demre'nin asıl aradığı, kendi gerçeğidir. Darbe döneminden beri kaybeden babası ve kaybedilen çocuğunun peşindedir. Belleği, eski yaraların ve babasından kalan sözlerin izinden gider: “Kızım kitapları kadim dostların belle, her gününü hatırlarını sor mutlaka.” Esra Kahraman, bu romanda, iki erkek arasında depolamalarını bırakmamaya çalışan bir kadının, iki kent arasında sise bulanan bir hayat ve iki dünya arasında gidip gelen turuncu bir zaman hikâyesini, sakin ve duru bir dille anlatıyor. Tanıtım Metni