Üç Kadın: Zeliha

Hava kararmaya başlamıştı. Mustafa, tüfekleri yanında koydu. Getirdikleri yemeklerden açtılar ve orada çalışıyorlar. Sonbahar güneşi, köyün kalıcı olduğu dağların ardında çözülen koca kayanın üzerinde oturan Zeliha ile Mustafa'nın yüzü aydınlatıyor; aralarındaki iki âşığın tamamındaki üzüntüyü ışınla birlikte vuruluyordu. İkisi de mahzun bir şekilde, yüzlerine düşen görünen acının bilgisi dışında kalan batışını seyrediyorlardı. Güneş batınca hava serinledi, ortalık sessizleşti. Ağaçlar, kuşlar; Tüm doğa sessiz, derin bir filtreler dalmıştı. Zeliha hüznün ve soğuğunun titresiydi; Mustafa onun elinde kaldı ve yatağa yatırıldı. Üzerine yorgan örttü. İkisi de uzandıkları yerden gökyüzündeki uzaktaki yıldızları seyrederek uyudular. Tanıtım Metni