Uçan Halı Babam

Tüm bu fotoğraflara bakın ve bu kısa, ama koca hayatını gözden geçirince bir şey farkettim. Aslında olduğumuz şey halı dokumak. Attığımız adım. Yaptığımız onun iyiliği, onun kötülüğü birer ilmek. Unutulur gider sanmıyoruz. Oysa halının üzerine işleniyor. Halı bitene kadar bakıyoruz, her şey görünüyor. Doğrular, yanlışlar, hatalar, sevaplar. Birde kimimiz kilim dokuyoruz, kimimiz ipek halılar. Kimisinde büyükemek var; Kimi makine halısı gibi, pek bedavadan, özensiz yapılmıştır. Tek yaptığımız halı dokumak. Ancak bitince dokuduğunuz halı güzel mi, temiz mi. Başkalarına yarayacak mı? Yoksa kullan ve at mı olacak. Bu halıların yıllık olarak saklanan, kalana kadar saklananları var. Leonardo Da Vinci'nin, Piri Reis'in halıları gibi. Babamın belki de hiç yaşamayacak. Ama bu kadar güzel dokunmuş, üstü bu kadar insani desenlerle bezeli, birde bu kadar güzel kokan çok az halı gördüm ben. O markalı, cicili bicili, havalı, pahalı, ama çarçabuk kir tutan, iki yılda atılan halılara benzemiyor. Çocukluk çocuğu, evini ortada bırakıp maceraya kaçanlara hiç benzemiyor. Tam bir kök boyalı Yağcı Bedir. Sizler için küçük, emek harcamış, küçük hataların desenlerinin güzelliği arasında kaybolmuş. Benim gözümde ise uçan halı. Bu sabah militanların altında plastik tabanca, şerif yıldızı kemer buldum. Şerif olduğum gündü gerçekten. Beni masallardaki gibi uçurdu, en değerli şeyleri bana ayırdı ve maceralar bana yaşattı. Şimdi fark ediyorum, benim uçan babamın haliydi. Aslan Babam. Tanıtım Metni