Ülke Yönetimi

Yurttaşlar, ulus yönetimi birer hisarıdır. Ortak hedeflerin gerçekleştirilmesi amacıyla aralarından temsilcilerin oynayabilmesi, ulus yönetim organlarının desteklediğina ve bu organın görevlendirilmesinin sağlanması, aralarında medeni bir işbölümü ve işbirliği yaparak devlet adına işlem ve faaliyetlerin gerçekleştirilmesine izin verirler. Türkiye Cumhuriyeti Devleti yurttaşlarının (hissedarlarının) yönetimi yönetim organlarından ayrılır, kısaca ifade etmek gerekirse, milli servetin iyileşmesine ve bu artış karşılığında refahın adil bir şekilde tabana iyileşmeye ilişkin yöneticilerin güvencesinin yerinde toplanmasıdır. Bununla birlikte Türkiye dahil hiçbir ulusun kendi ülkesinin öz kaynağı, ulusal refahının sürdürülmesi için yeterli düzeyde değildir. Ulusların, gözlerine kestirdikleri dış kaynakları kendi ülkelerine “zorla getirmesi” 21. yüzyılda artık olanaksızlaştırıldığında, küresel olarak eğitimli çetin rekabete girmekten ve sıkı işbirliğinden kaçınmak başka bakımları yoktur (“dostane rekabet”). Küresel rekabet ve işbirliğiyle milli serveti ve refahı artırmak için şart, katma değerli teknolojik ürün, hizmet ve kapsamlı diplomasi ile küresel boyutta yüksek pazar payı almaktır. Yüksek pazar payı almak içinse ulus düzeni (ülkenin) “iyi kayıtlı” olması gerekir. Tüm yurttaşların kendi özelliklerinde birleştirilmeyen bir sistem ''iyi yönetim'' mümkün değildir. Geleneksel devlet yönetimi talimat ve uygulamaları ise, bu ihtiyaca cevap vermekten uzaktır. Elinizdeki bu kitap, küresel rekabet gücü ve ulusal refahın ancak temel sermayesi, ülkenin beşeri sermayesi ile, yani erdemli, kayıtlı ve yurttaşlarla ilişkili olduğu yerde elde edilebileceği temel tezine dayanır. kitabın en özgün yanı ise, ülkenin tüm kurumu, kuruluş ve yurttaşlarını -yetkinliklerinin bilgilerinde- ''ülke yönetiminin'' bir unsuru olarak görmesi, bunu gerekçelendirmesi, kavramsallaştırması ve kurulacak ikinci bir yaşama organı ile yeni anlayışın anayasal güvencesini karşılamasını sağlamasıdır. Tanıtım Metni