Usta

Bozkır ayazına tutulmuşçasına uyuşur parmaklarınız da yine ruhunuzun o ince tersine tepkisiz kalamazsınız. Nefesinizden üfler, nefsinizden yontarsınız onu. Her anki şekli alır kırık dökük vicdanınız. Af dilersiniz birbirini takip edin… Tespih bu; sabırla çektirir, ah çektirir. Ama hep çektirir. kaderin kaderi gibi. Hep boyutu çektirir. Rengini yarin gözlerinden alır, kimi zaman, kimi zamansa zifiri derinden. Ama huzuru onun daimi Yaradan'dan. Hayatın ayazını ciğerine çekmiş, kendi gibi soğuk taşlarda deva bulan bir usta. Soğuk gönlünün ateşinde ısıtan bir kadın. Ve tespih dizilir gibi ardı ardına dizilen kehribar rengi acılar... Usta'nın aşkı boyutu sabri öğretecek incece. Tanıtım Metni