Uyku Şehir

Behiç Ak, kimliklerimizi inşa ederken devraldığımız anlatılara, hızlanıp büyüyen, durağanlaşıp köksüzleşen şehre de katıyor. Rolünü arayan, evini, sokağını sorgulayan, hep ötekini suçlayan üç kuşaktan kahramanların iç geçmişini, birbirinin olmayan hikâyeleriyle sessiz hesaplaşmalarını dile döküyor. İstanbul'un üç farklı mekânında, üç kuşaktan, üç sıradan hayatın üzerine bir büyü tozu serpip usul öykülerini anlatıyor. Behiç Ak, Uyku Şehir'in içinde bazen bir flanör bazen de bir zaman yolcusu edasında yürüyor, nihilizme doğru evrilen, canlı ve dökülen bir toplumsal bakış sunuyor. "Bakımsızlık ve toz, bir kültürdür. En güçlü şey yeteneğidir. Jaluzilerden artık kayan bulutlar, vapurlar, unutulmuş renkler, otomobil teyplerinin bile taşıyamadığı geçmişte yaşamış ağır şarkılar, arkadaş toplantılarına alınmayan hüzün, ancak uzun uzun düşünülenünce gülünebilen komiklikler hep oradadır. Hatta hayatın ritmini düşürdüğü için yasaklanan hikayeler bile..."Tanıtım Metni