Uzak Bir Masal

"Her şeyden önce uzak hatıralarım vardı benim, onu önce rüyalarımda bulduğum, gerçeği buldum, bulduğum anda tüm anılarım hikayelere dönüşmeye başladı. Hangisi gerçek, hangi hayal artık bilemiyordum. Kâh unuttum kâh hatırlamıyordum. Unutulmaya yüz tutan tüm hikayelerimi derin sulara batırdım, göklere saldım, üzerine topraklar. Böylece kaybettiğimi sandım ya da kaybettiğimi umdum. O gece kendime uzandım, orada uzun süre içim sere serpe yattım. Ve işlercesine yeniden yarattım. Kıymetli bir cevher çıkarcasına, zahmetle, kanla, canımın içinden çekip çıkardım. İşte anlatılmaya değer yegâne hikâyem de bu oldu.” Neylan, narsist heykeltıraş Levent'in hünerli elleriyle acılı, eksik, hüzünlü, yedi ama sevilmeyen, yaralı, kırgın bir hayat olarak şekillenirken, kendi hikâyesinin çok uzak topraklarda, nergis bilen bir kasabada yazıldığı. Bir gün annesinin verdiği bir haber, Levent'ten adım adım uzaklaşan adımlarını o kasabaya bıraktı. Hayatla ilgili hikâyenin iç içe geçtiği bu büyülü topraklarda Neylan köklerini, kendisinden gizlenen gerçekleri buluyordu. Onun yeni yolun sonunda yeni bir insan, yeni bir hikayesi vardı. Tanıtım Metni