Uzaklar

“Göz kırpıyordu uzaklar, Nisanın aralıklarında son trende uyuyor. Yağmur öylece yağıyor, Bir toprak kokusu, Bir de annemin kokusu benimle gelen… Yüklenmişti sırtıma sıla, Sıkışmış göğsünün ayrılığından gidiş, Kaybolmuş gözleri, Tutulmuş kesilmiş, Çıktım yolu şimşekler çakıyor… Yağmur hüngür hüngür yağıyor, Kendine iyi bak diyordu bir ses. Canım annem, Her Annemin yolda yürürken uzaktayım, Her Annemin eşarbından, yeleğinden, Gitme diyemedi, ağır yaralıydı, Sözler keskin bir bıçak misali, Dolandı bacaklarım toplandı, düşer de kalırsın diye geçtin.Arkamdan bakan o iki göz, hiç ayrılmamıştı, O son tren gelene kadar, “Sakın üşütme, orallar soğuk…” diyordu aynı ses.