Vaktin Var mı?

Yürüyüşe çıkalım mı? Bana uykudan önce hikâyeler okur musun? Bana yardım eder mi yanlış? Vaktim yok! Bu cevabı biliyor musunuz? Bu küçümseyici ve neredeyse kaba olan cümlenin arkasında ne var? Belki yorgunluk, stres, sabırsızlık, bencillik? Modern dünyanın aceleci hâli, her şeyin hızla ilerlememize neden oluyor. Gerçekten önemli olan şeyler dahil. İşte Helena Kraljič'in hikayesinin anlatımı şey tam da bu. Ayıcık Tim, arkadaşlarına bir süre birbirlerini göremeyeceklerini söylemek istiyor ama onların günlük işlerine o kadar dalmış ki ona bir dakika, bir saniye, yüzde bir saniye bile ayıramıyorlar. Ama kibar ayıcık Tim sadece hoşça kal demek istiyor… Geriye saklanıyor, kendisi bir bile vakit ayıran arkadaşlarından intikam almıyor; Yanlış anlaşılmasın olmaması için onları davet ediyor. “Kimseyi birleştirmesin diye daha çok konuşup iletişim kurmalıyız.” Hikâyenin bu düşüncesi, hepimize isabet edemiyor mu? Tanıtım Metni