Varlığın Utkusu

İnsanlık, Tanrı ve bu dünya arasında sıkışıp kalmanın ıstırabından farklı bir çukura düşmüş bir hâldedir. Yaşadığımız dünya, politik masalların, yalan devşirmenin, her şeyi unutup ya da unutturularak insanın bütün değerlerini pazara çıkarmıştır. İnanç ve değerlere bir şekilde yönelen kitle, artık her şeyi imbikten sıkı bir şekilde ele geçirerek “politik güce” nasıl yakın olabileceğini hesaplamaktadır. Antik putların, mitos tanrılarının yerini politik ve maddi gücün simgesi haline getiren çağrışımlar vardır. Yukarıdaki “bıyık” ne verir ne katar. Aşağıdaki “sakalın” hiçbir önemi yokken acaba bir güç olabilir mi hesabı, zihinlerde bol miktarda yapılmaktadır. Küresel zehir, insanın her şeyini yok etmek, yutmak ve sıradanlığın “kölelik” ruhuyla yokluğa sürüklenmektedir. Tutunmak isteyen ruhlar; cehennem, araf, cennet tiradını bu dünya dayatmasında içten ya da sanrılı bir şekilde duyumsamakta. Ego, korkunç bir katliam alanına dönüşmüş, kazananın çeşit çeşit “zafer” farklılıkları, varoluşlarına simgesel bağlılık yaratmaktadır. İnsana seslenen yaratıcı kudret değil, insanın kendi masalındaki güçlerinin “hakim” varlığı olmuştur.Tanıtım Metni