Vaveyla 'Yolu Kadın Sığınmaevinden Geçenlerin Öyküsü'

Şiddete maruz bırakılan kadınların yazdıkları öyküler üzerinden yalnız özelliklerini hissettirmek, destek alabilecekleri başvuru mekanizmalarını hatırlatmak ve yaşadıkları şiddete karşı “dur” demek için cesaretlendirmek, kadın beslenme merkezleri ve sığınmaevlerinin nasıl dağıldığı hakkında bilgilendirmek ve en kritik de ne kadar etkisi olur; ama bu kitap için "Bu kadınlar bunları yaşıyor, haberdar olun, sessiz seslerini duyun, artık görün" demek. Görüştüğüm kadınların büyük çoğunluğunda parçada isimsiz, yaşsız, cinsiyetsiz ve zamansız… Sadece ve sadece kişiler değişiyor, ama olaylar hep benzer, aynı zamanda hep farklı, hikâyeler hep biricik, her biri birbirinden özel… aydınlatıcı öykünün sırdaşı olarak isimler, yıllar, geçer zamanlar; hüzünler baki kalır… Yakıcı izler çoğu zaman bırakır; bazı övünlesi çabasının hatırasını bırakır avucuma, bazılarının sessiz çığlığından ayrılan gözyaşlarını, bazılarının da gururlu terkedişlerini… Yokluğu bir dert, varlığı bin dert sayılan suskun coğrafyasından, ataerkil sisteminin dayatmalarına karşı rejiminin kanıtlamaya çalışan bir kadının haklı isyankar çıkışına ve güçlü bir şekilde mücadelesine direnmek; kelebeğin unutulmazlığına tanıklık etmek gibi gelir her defasında. Öyle mucizevi, muhteşem, sancılı ve kederli… Ve benim de bu hikâyedeki rolüm, yanmayı söndürmeye gücü yetmeyen ama elindeki bir kovayı desteklemeye çalışan adam misali… Tanıtım Metni