Vulnus

Hiçbir kusurun yerleşemediği gösterişli bir koltuğa benzer “ideal”. Hep oradaymış ve hep orada olacakmış gibi optik düzenin uzanabileceğidir. Bir sabitlik sunar; konfor sağlar. Kapaktaki koltuk gibi hem sıradan hem de bir nesne gibi görünüyor; hem de aşırı varlığıyla normal olanın rahatını kaçırır, göze kendilerinden dayatır ve sembolik olarak hep erişilemez bir mesafede kalır. Bu çalışma “idealliği” tam eksik olarak görülen “kırılganlık” ile birlikte tartışıyor. Ankara'dan ve Roma'dan güzel anlattıkları hikâyelerde bu iki kavram, çeşit çeşit ses ve imgeye bürünerek farklı katmanlarla ortaya çıkıyor. Kırganlıklarını dile getirerek çalışan bu hikâyelerin arka planında, toplumsalın özneyi idealliğe çağıran o gıcırtılı seslilikte de saklanır. Yara, kesik, kırık, çatlak, delik... Kırganlığın ilk akla gelen, sabit bir kırılma anında kısaltılmış görüntüleri bunlar. İdeale karşı kırılganlığı, vulnus'u boyunca bir değişme durumunda, böylesine bir kalıcılığa direnen, yaşayan ve dönüşen bu görüntülerin yerine geçebileceği umudunu taşıyan bu metin. Belki, çiçeklerin! —Gamze Hakverdi Tanıtım Metni