Wittgenstein'ın Felsefe Karşıtlığı

"Wittgenstein'ın zamanımızın bir kahramanı olduğunu söylemek absürt olmaz. Ancak onun hangi nedenle kahraman olduğu, kendisi bu nasıl arz ettiği ve kendini, geçirdiği benzeri görülmemiş eylemin bir çeşit spekülatif küstahlıkla kötü bir biçimde maskelenmiş imkansızlığı içinde nasıl kaybedildiğinin tamamlanması gerekir." Anti-felsefe, Fransız düşünür Alain Badiou'nun özellikle Wittgenstein, Nietzsche ve Lacan üzerine kurguladığı gençlik bir başkaldırı sistemidir. Buna göre anti-filozof çağına ve hacminin seslendirilebilen, düzeninin muhafazasını sağlamakla değil, çeşitli edimlerle etkiyi uzatmanın dönüştürülmesi gereken bir şekildir. O, onun daimi aslında felsefenin doğasında olan “rahatsız tavır” içindedir. Hiçbir şekilde alçakgönüllü olamaz. Sözü, otoriter ve baştan çıkarıcıdır. kendisi nasılsa dile getirdiği şey de öyledir. Wittgenstein'ın Anti-Felsefesi, Badiou'nun “anti-felsefe” ve “anti-filozof” kavramlarını açıkladığı bir dizi konferansının çeşitli başlıkları ve izlekler ile kitaplaştırılmış halidir. Badiou, iki ana başlıktan oluşan kitap bölümünde, tabiri caizse, felsefenin “onurunu” Hegel'den, Descartes'tan, Ansiklopedistlerden, hatta Althusser'den alıp Pascal, Rousseau, Kierkegaard, Nietzsche, Lacan gibi ilke veriyor ve Wittgenstein'ın anahtar konumunda kaydediliyor inceliyor. İkinci bölümde ise savaş, siper, süngü ve sürgün arasında dil ve sessizliği bulan Wittgenstein'ın retoriğinin nasıl oluştuğunu onun Tractacus'ü ve Felsefi Soruşturmalar'ı üzerinden ele alıyor. Wittgenstein ve onun anti-felsefesi, özgün çevirisiyle okuruyla buluşuyor.Tanıtım Metni