Yağmur Ağları

"Sen! Büyük düşler kuran taşra çocuğu. Sen dönerken dolaşıp hakir gördüğün şu memleketin kucağına düşersin. Yine de şefkatle karşılar seni. Kin bilmez, asırlık bir annedir o. Senin gibi ne cahil evlatlar geçmiş rahminden. Bir tek düşler kuran sen mi varsın sanıyorsun? Bir tek sen mi akıllısın? Bir tek sen mi hızlısın? Büyük düşler kurarak izlediğimiz o büyük filmleri; bir öldüren çiçeğin hoş kokularıdır. Büyülenmiş bir halde sürüklenen taşra sinekleri, büyük şehrin midesinde bulurlar ve ruh tecavüzcüleridir o metropoller, ağızları sulanarak senin benim gibi yerel ruhları bekler… Hayallerinden vazgeçmiş hâlde ergenlik odasında kendini bulur.” Yağmur ağları, ağlar örülür; Tüm aile hastalıkları yuvalansın diye. İlmek ilmek kaçan hayatları ağlarıyla ördü bir Anne Örümcek, gri bir zamanda gri bir taşrasında. Öyle bir gri ki turuncu kazakların onun ruhu kustuğu bir gri… Akan onu yağmur yıkamasın, ortaya çıkan fırtınası sürüklemesin diye örüldü ağlar. Fırtınanın, yağmur gibi akan yaşların, tam da ağın içinde olacağı kimin aklının gelirdi? Tanıtım Metni